Υγεια και Αλοη

Για αιώνες οι Ινδιάνοι της Αμερικής μασούσαν ρίζα εχινάκειας ή τη χρησιμοποιούσαν μέσα στο τσάι τους για να θεραπεύσουν το κρυολόγημα, τη γρίπη και πολλές άλλες ασθένειες.

Το φυτό θαύμα Aloe Vera προκαλεί πολλές εκπλήξεις και έχει γίνει ένα από τα πιο σημαντικά αντικείμενα μελέτης, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, από διάφορα επιστημονικά ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια.

Με μια πρώτη ματιά θυμίζει κάκτο αλλά δεν είναι. Ανήκει στην οικογένεια των λειλιδών, στην ίδια οικογένεια με το σκόρδο και το κρεμμύδι. Υπάρχουν περισσότερες από 300 ποικιλίες αλόης, λίγες όμως είναι οι θεραπευτικές. Η Aloe Barbadensis Miller έχει βρεθεί ότι περιέχει τα περισσότερα ζωτικά συστατικά τα οποία μπορούν να απορροφηθούν στο σύνολο τους από τον οργανισμό ανθρώπων και ζώων. Το όνομα Aloe Vera δόθηκε σε αυτό ακριβώς το φυτό το 1720 από τον Carl Von Linne για να ξεχωρίσει αυτή την άκρως θεραπευτική ποικιλία.

Καταγεγραμμένες, οι θεραπευτικές ιδιότητες της Αλόης από την αρχαιότητα βρίσκονται σε εκατοντάδες πετρώματα, τοιχογραφίες, παπύρους και βιβλία. Η αλόη δεν αποτελεί ξαφνική ανακάλυψη του σύγχρονου κόσμου.

Οι πρώτες καταγραφές της παρουσίας της οι οποίες διασώζονται μέχρι σήμερα ξεκινούν το 2.500 π.Χ. από τους Σουμέριους οι οποίοι τη χρησιμοποιούσαν ευρέως για χαλάρωση σε όλο το σώμα, για θεραπεία των πληγών αλλά και δερματικών προβλημάτων. Σίγουρα ο λαός αυτός παρατήρησε τον τρόπο που η ίδια η αλόη κλείνει μόνη της τις πληγές της μέσα σε λίγες ώρες. Ίσως το ίδιο μπορούσε να κάνει και σ’ αυτούς. Και το έκανε.

Προσπερνάμε εκατοντάδες μαρτυρίες για να φτάσουμε στον δικό μας Μέγα Αλέξανδρο.

Ο Αλέξανδρος δύο φορές θεραπεύθηκε από το χυμό της αλόης. Από μια λοίμωξη όταν ήπιε την αλόη και από ένα τραυματισμό με βέλος όπου το τραύμα επουλώθηκε μέσα σε λίγες μέρες μετά από συνεχείς επαλείψεις με λάδι αλόης. Ο δάσκαλος του Αριστοτέλης περιέργως κατείχε μοναδική γνώση για την αλόη, προέτρεψε τον Αλέξανδρο να καταλάβει το νησί Σοκότρα, νότια της Υεμένης όπου η αλόη είναι αυτοφυής σε τεράστιες  ποσότητες.

Στην αρχαιότητα η Σοκότρα λεγόταν Διοσκορίδιος νήσος λόγω ενός δικού μας Έλληνα βοτανολόγου (του πατέρα της Βοτανολογίας) Διοσκορίδη. Ο Διοσκορίδης στα Βιβλία του «Περι ύλης Ιατρικής» αναφέρει για την Αλόη “αποτοξινώνει το στομάχι, βοηθά στο έλκος, στη φαγούρα, στους ερεθισμούς του δέρματος, στις αιμορροΐδες, στα κτυπήματα και στους μώλωπες, σταματά την τριχόπτωση, τους στομαχικούς πόνους, την αιμορραγία από πληγές, τις αρρώστιες στόματος και ματιών και την αμυγδαλίτιδα” . Οι παραπάνω περιπτώσεις έχουν πλέον σήμερα επαληθευτεί και επιστημονικά.

Τα βιβλία του Διοσκορίδη είναι τόσο σημαντικά που είναι το δεύτερο βιβλίο που τυπώθηκε στην ιστορία της τυπογραφίας μετά την Αγία Γραφή.

Η Αλόη βοήθησε στην περιποίηση των τραυμάτων του Χριστού όταν το σώμα του κατέβηκε από το σταυρό. Από το Ευαγγέλιο φαίνεται η εκτίμηση που τρέφανε για την Αλόη κατά την αρχαιότητα, αφού οι μαθητές του Χριστού

έπλυναν το νεκρό σώμα του δασκάλου τους με περίπου 100 λίτρα Αλόης.

"Ήλθε δε και Νικόδημος ... φέρων μίγμα σμύρνης και αλόης. " Έλαβαν ούν το σώμα του Ιησού και έδησαν αυτό εν οθονίοις μετά των αρωμάτων ... ". Κατά Ιωάννην ιθ' 39-40.

Στο Μεσαίωνα η αλόη βοηθούσε τους ναυτικούς επουλώνοντας τα εγκαύματα από τον ήλιο από τις άπειρες ώρες δουλειάς πάνω στο καράβι αλλά και σαν διατροφικό συμπλήρωμα για να μην πεθάνουν από σκορβούτο. Ο Χριστόφορος Κολόμβος σε όλα τα ταξίδια του μετέφερε στα πλοία του γλάστρες αλόης την οποία ονόμασε «τον γιατρό στη γλάστρα».

Εκατοντάδες ιστορικές προσωπικότητες γνώριζαν και χρησιμοποίησαν τις θεραπευτικές δυνάμεις της Αλόης. Ενδεικτικά να αναφέρουμε μερικά ονόματα.

Η Νεφερτίτη, μητριά του Φαραώ Τουταγχαμών, η βασίλισσα Κλεοπάτρα, ο φυσικός Κέλσιος, ο παθολόγος Πλίνιος, ο Ιπποκράτης, ο βασιλιάς Σολόμωντας την αναφέρει 4 φορές, ο Άραβας φιλόσοφος και φυσικός Al Kindi, ο Ινδός Φιλόσοφος Gandhi, η Ζοζεφίνα, ο Μέγας Ναπολέων κ.α.

Σήμερα η μοντέρνα επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει όλες τις  θεραπευτικές ιδιότητες που έχουν αναφερθεί κατά καιρούς.

Ο γνωστός Ρώσος οφθαλμίατρος Vladimir Philatov θεράπευσε στην δεκαετία του 1950 χιλιάδες περιπτώσεις καταρράκτη, κάνοντας ενέσεις ενεργοποιημένης αλόης κατ’ ευθεία μέσα στο μάτι. Ο Philatov ανέπτυξε την θεωρία ότι η αλόη είναι βιοδιεγέρτης (διεγείρει το βίο).

Στα επόμενα χρόνια αποδείχθηκε και επιστημονικά ο λόγος για τον οποίο η αλόη επουλώνει γρήγορα τραύματα και πληγές, εγκαύματα και θεραπεύει δερματοπάθειες με τη χρήση του τζελ της εξωτερικά. Επίσης αποδείχθηκε επιστημονικά ο λόγος για τον οποίο η αλόη σαν φυσικός χυμός λαμβανόμενος σε μικρές ποσότητες βοηθάει στην πρόληψη, θεραπεία ή καταπράυνση περίπου 100 διαφορετικών ασθενειών.

Το ζελέ της Αλόης Βέρα περιέχει πάνω από 200 συστατικά.

75 είναι απαραίτητα για την καλή λειτουργία του οργανισμού μας.

Πως βοηθά;

ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ -  Η βλάβη δημιουργείται από τον υπερβολικό αμυντικό πόλεμο με την υπερβολική ετοιμότητα των αντιαλλεργιογόνων. Τα λιπαρά οξέα και κυρίως το B-sitosterol, αποτοξινώνουν τον οργανισμό και συνεισφέρουν στην αύξηση της απορρόφησης των αλλεργιογόνων.

ΕΝΤΕΡΟ -Τα φυσικά βακτηρίδια μπορούν να πολλαπλασιαστούν, εκτοπίζοντας τους μικροοργανισμούς και τους μύκητες που προκαλούν ασθένειες. Το έντερο αποτοξινώνεται και το φυσιολογικό pH επανέρχεται

ΚΑΡΔΙΑ - Το ιχνοστοιχείο Σελήνιο είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για ένα ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα και τις καρδιοπάθειες.

-  Βελτίωση αρτηριοσκλήρυνσης και καρδιακών ενοχλήσεων.

-  Επαναφορά πίεση αίματος και αγγείων.

-  Καλυτερεύει η οξυγόνωση των αγγείων της καρδιάς και του ρυθμού της.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ - Οι μοντέρνες θεραπείες στοχεύουν στην αποφυγή ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων πράγμα που απενεργοποιεί σε μεγάλο βαθμό το αμυντικό σύστημα. Δυνατό ανοσοποιητικό παράλληλα με αποτοξίνωση συκωτιού - εντέρου μπορεί να φέρει πολύ θετικά αποτελέσματα.

-  Πολλαπλασιάζει τα Τ-Λεμφοκύτταρα που δημιουργούν αντισώματα στη σπλήνα.
    Ενισχύονται τα φαγοκύτταρα τα οποία γίνονται 10 φορές πιο δραστικά στην καταστροφή

    των καρκινικών κυττάρων.

-  Ένζυμα, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, πολυσακχαρίτες βοηθούν στην αντιμετώπιση των όγκων

    των ελκών και στην απομάκρυνση των νεκρών κυττάρων.

-  Ενισχύεται η διαπερατότητα της μεμβράνης.

-  Εξουδετερώνεται η βλαβερή επίδραση στα κύτταρα από τη ραδιενεργή ακτινοβολία.

-  Επιταχύνεται η ανάπτυξη των κυττάρων και των ιστών κατά 2-7 φορές.

Εχινάκεια

Η εχινάκεια αυξάνει τα επίπεδα ενός χημικού τμήματος που είναι υπεύθυνο για την αύξηση των μηχανισμών άμυνας ενάντια στους ιστούς και τα βακτήρια. Τα εκχυλίσματα από ρίζα εχινάκειας έχουν επίσης αντιιώδη δράση κατά της γρίπης, του έρπη και άλλων ιών. Σε μια μελέτη 180 ατόμων με γρίπη, τα 900 mg εκχυλίσματος εχινάκειας μείωσαν σημαντικά τα συμπτώματα. Καταπολεμάει τις λοιμώξεις ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Γι’αυτό είναι αποτελεσματική σε ασθενείς.

Αφέψημα από τη ρίζα του βοτάνου: Η ρίζα του βοτάνου παρασκευάζεται ως αφέψημα. (ρίχνουμε 1-2 κουταλιές του τσαγιού ρίζα σε ένα φλιτζάνι νερό να σιγοβράσει για 10-15 λεπτά). Σε συνδυασμό με άλλα βότανα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κάθε μόλυνση σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Εξωτερικά χρησιμοποιείται έτσι για τη θεραπεία μολυσμένων τραυμάτων και αμυχών.

Θυμάρι

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Το θερμαντικό θυμάρι έχει αποχρεμπτικές και χαλαρωτικές ιδιότητες (Ιδανικό για βαθιά εγκατεστημένες λοιμώξεις των πνευμόνων που χαρακτηρίζονται από παχύρρευστο κιτρινωπό φλέγμα). Καταπραΰνει την βρογχίτιδα και τις αναπνευστικές λοιμώξεις. Είναι ενεργητικό στο νευρικό βήχα και στο άσθμα.

Άγριο έλατο

Το Άγριο έλατο χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις βρογχίτιδας, ιγμορίτιδας, καταρροής, βραχνάδας, ερεθισμού του λαιμού και βήχα. Περιέχει ρητίνη, αιθέριο έλαιο, τερπένια, ταννίνη τα οποία δρουν ευεργετικά, καταπραΰνοντας με φυσικό τρόπο το ερεθισμένο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα.

Κισσός

Ο κισσός χρησιμοποιείται με επιτυχία στη θεραπεία καταρροϊκών καταστάσεων στην περιοχή των παραρρινικών κόλπων ή στο θώρακα. Βοηθά στη θεραπεία του βήχα και της βρογχίτιδας διευκολύνοντας τη ρευστοποίηση των εκκρίσεων.

Ευκάλυπτος

Ο ευκάλυπτος χρησιμοποιείται για τις φλεγμονές του αναπνευστικού, το βήχα, τον πονόλαιμο, το άσθμα. Ακόμη διεγείρει το στομάχι, είναι ορεκτικό και χωνευτικό.

Ο ευκάλυπτος σε εξωτερική χρήση είναι απολυμαντικό, αποσμητικό, εντομοκτόνο, επουλωτικό των πληγών και των ελκών, των ελαφρών εγκαυμάτων και της πυόρροιας. Οι αντιβιοτικές του ιδιότητες το κάνουν χρήσιμο για όλες τις μολύνσεις του αναπνευστικού, πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος. Είναι ακόμη ανθελμινθικό, εξουδετερώνει τα παράσιτα των εντέρων.

Αν το κρυολόγημα σάς ταλαιπωρεί, ρίξτε φύλλα ευκαλύπτου σε νερό που βράζει αφήνοντας τους ατμούs να γεμίσουν το δωμάτιο ή εισπνεύστε κρατώντας το κεφάλι σας πάνω από την κατσαρόλα (αφού την κατεβάσετε από τη φωτιά) σκεπασμένο με μια πετσέτα. Μπορείτε να ρίξετε επίσης 10-15 σταγόνες αιθέριο έλαιο σε ζεστό νερό και να κάνετε εισπνοές ή να προσθέσετε στο μπάνιο σας νερό όπου έχετε βράσει μερικά φύλλα ευκαλύπτου.

Πελαργόνιο

Το Πελαργόνιο εμποδίζει τα βακτήρια και τους ιούς να προσκολληθούν πάνω στα κύτταρα του βλεννογόνου των πνευμόνων και να αναπτυχθούν. Επιπλέον, το φυτό αυτό διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα και διευκολύνει την κινητοποίηση του οργανισμού ενάντια στους παθογενείς παράγοντες. Πολυάριθμες μελέτες αναφέρουν τις αντιμικροβιακές, αποχρεμπτικές και ανοσοδιεγερτικές ιδιότητές του. Η ρίζα του Πελαργόνιου, που είναι πλούσια σε τανίνες (κατεχίνη, γαλοκατεχίνη και γαλλικό οξύ) και σε κουμαρίνες, το καθιστά ιδανικό για την πρόληψη και αντιμετώπιση των παθήσεων του αναπνευστικού, τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Το 2003, μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε 468 ασθενείς με βρογχίτιδα, έδειξε τόσο μείωση των συμπτωμάτων, όσο και σημαντική μείωση της διάρκειας της νόσου. Το Πελαργόνιο είναι ένα ασφαλές και αποδεδειγμένα αποτελεσματικό φυτό στην αντιμετώπιση των συχνών παθήσεων του αναπνευστικού που μας προσβάλουν κάθε χειμώνα.

Πρόπολη

Η πρόπολη είναι ρητινώδης κολλητική ουσία που συλλέγουν οι μέλισσες από διάφορα φυτά, την εμπλουτίζουν με κερί, γύρη, ένζυμα και άλλες ουσίες και τη χρησιμοποιούν για να στεγανοποιήσουν και απολυμάνουν το εσωτερικό της φωλιάς τους. Η πρόπολη αποτελείται από ρητίνη (50-55%), κηρό που είναι μείγμα πράσινου κηρού φυτικής προέλευσης και κεριού μελισσών (30%), περισσότερο από 40 φλαβονοειδή, αιθέρια έλαια, γύρη, ένζυμα, αμινοξέα, οργανικά οξέα, σάκχαρα αλλά και από ιχνοστοιχεία, όπως σίδηρο, ψευδάργυρο, χαλκό και σημαντική ποσότητα βιταμινών Β, Ε, C, H και P καθώς και προβιταμίνη Α. Η δράση της πρόπολης κατά των ιών, είναι επίσης πολύ σημαντική και τα φλαβονοειδή που περιέχει, είναι κατά πάσα πιθανότητα υπεύθυνα για αυτή. Η δράση τους κατά των ιών του τύπου έρπη, και των αδενο-ιών έχει πλήρως επεξηγηθεί. Άλλα συστατικά, όπως οι εστέρες και το καφεϊκό οξύ εμπλέκονται στη δράση της πρόπολης. Τέλος, η πρόπολη λόγω της αντιικής της δράσης δρα προληπτικά στη γρίπη, ηπατίτιδα Β και έρπητα ζωστήρα.

Πηγή: iatronet.gr