ΜΟΝΩΣΗ ΤΑΡΑΤΣΑΣ

Ποια είναι, όμως, η οικονομικότερη λύση για την υγρασία και για σχετική θερμομόνωση;


 Στην πράξη λοιπόν είναι η εξής:
ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ. Πλένουμε την ταράτσα με ένα πλυστικό μηχάνημα έτσι ώστε να καθαρίσει από βρύα, λειχήνες και άμμο από τη σαχάρα (έχει έρθει με τις βροχές).
Όπου είδατε βρύα, συνήθως υπάρχουν και ρωγμές. Να επιμείνετε εκεί. Αν δεν υπάρχει ρωγμή απλά τα βρύα φύτρωσαν σε επικαθήμενη λάσπη. Αν όμως είναι ρωγμή καλό είναι να την καθαρίσετε για να μπει μετά μέσα της η μόνωση.

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ. Την άλλη μέρα που έχει στεγνώσει (το κάνουμε καλοκαίρι αυτό - όχι με κρύο και συννεφιά) αγοράζεις 5 ΛΙΤΡΑ ΠΙΣΣΑ (από το χρωματοπωλείο) ΚΑΙ 2 ΛΙΤΡΑ ΒΕΝΖΙΝΗ (από το βενζινάδικο). Ρίχνεις το ΜΙΣΟ ΛΙΤΡΟ βενζίνη στα 5 λίτρα πίσσας και με ένα πινέλο περνάς ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ. Μην το λυπάσαι. Βάλε μπόλικο. Να μπει μέσα στη ρωγμή, να ποτίσει. Αν η ταράτσα έχει πλακάκια μόνωσης τότε περνάς και τις ενώσεις τους, έχουν – δεν έχουν ρωγμές. Αυτό κάντο ακόμα και αν μετά σκοπεύεις να βάλεις ασφαλτόπανα.
Βάλε πίσσα "βλέπεις - δεν βλέπεις" τις ρωγμές, επειδή συνήθως υπάρχουν τριχοειδείς ρωγμές που δεν φαίνονται εύκολα με το μάτι, ιδίως αν η ταράτσα είναι κατασκευές από 10 ετών και άνω.

OXI Η ΠΙΣΣΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΛΙΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ. Η πίσσα που λιώνει από τον ήλιο είναι εκείνη η παλιά που την ζεσταίνεις στον τενεκέ με φωτιά από κάτω και μετά την απλώνεις. Οπότε μην ανησυχείτε.
ΟΧΙ Η ΠΙΣΣΑ ΔΕΝ ΔΙΑΒΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ. Αντιθέτως τη σφραγίζει από την υγρασία.
ΒΗΜΑ ΤΡΙΤΟ. Την άλλη μέρα που έχει στεγνώσει η πίσσα, ρίχνεις την υπόλοιπη βενζίνα στη πίσσα που έχει απομείνει και με ένα ρολό περνάς όλη την ταράτσα. Καλά, να ποτίσει. Είναι νερουλό, αλοίφεται εύκολα. Το χρώμα (μαύρο) διευκολύνει το να βλέπεις τι κάνεις.
ΒΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ. 4 με 6 ώρες μετά (το αραιωμένο στεγνώνει ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ) με ένα ρολό βάφεις όλη την ταράτσα με ΛΕΥΚΟ 100% ΑΚΡΥΛΙΚΟ ΧΡΩΜΑ.
ΒΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟ 4 με 6 ώρες μετά με το ίδιο ρολό περνάς ένα δεύτερο χέρι με ΛΕΥΚΟ 100% ΑΚΡΥΛΙΚΟ ΧΡΩΜΑ στο οποίο έχεις ρίξει και λίγη άμμο μέσα στην σκάφη. Η άμμος είναι πάμφθηνη, κολλάει με τη μπογιά και την προστατεύει (τη μπογιά ντε) από τις ηλιακές ακτίνες).





Η πίσσα μονώνει την υγρασία 100%. Γι αυτό κάνουμε τις ρωγμές με πηχτό. Μπαίνει μέσα και γεμίζει – σφραγίζει.
Μετά η νερουλή πίσσα μονώνει την υγρασία στην υπόλοιπη ταράτσα σε περίπτωση που υπάρχουν ρωγμές που δεν τις βλέπει το μάτι (ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ)
Το πρώτο χέρι 100% ακρυλικής μπογιάς, συμπληρώνει τη μόνωση από την υγρασία, προσφέρει μικρή θερμομόνωση και ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ UV.
Το δεύτερο χέρι (ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ 100% ΑΚΡΥΛΙΚΗ), προστατεύει όλα τα παρακάτω επίπεδα και μονώνει ακόμα περισσότερο.
Θέλετε περισσότερη ενίσχυση; ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΕΝΑ ΣΑΚΙ ΑΜΜΟ ΘΑΛΑΣΣΗΣ (1 ευρώ). Ανακατέψτε ελάχιστη (μισή χούφτα για κάθε σκάφη μπογιάς) με πηχτή μπογιά και κάντε με ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΓΜΑ το τελευταίο χέρι, έτσι ώστε η άμμος να κολλήσει στην ταράτσα με τη βοήθεια της μπογιάς. ΚΑΘΑΡΙΣΑΤΕ!
ΕΓΓΥΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ.
ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ. Αν είστε σχολαστικός, κάθε Σεπτέμβρη, ανεβείτε στην ταράτσα και κάντε ένα έλεγχο να δείτε τι ζημιά μπορεί να έχει κάνει ο ήλιος. Αν δεν βαριέστε ή αν δείτε ότι η μπογιά έχει χαλάσει περάστε ένα ελαφρύ χέρι ακρυλική μπογιά. Το βάψιμο της ταράτσας είναι παιχνιδάκι. Δεν φοβάσαι μη λερώσεις. Απλά βουτάς το ρολό και βάφεις! Δεν λερώνεις. Και να πέσουν κάτω σταγόνες... κάτω έπρεπε να πάνε! Σε λίγα λεπτά έχεις τελειώσει τα πάντα.

Στον φίλο μας που αναφέρει στα σχόλια πιο κάτω ότι το συγκεκριμένο σύστημα δεν προσφέρει θερμομόνωση ας μας επιτρέψει να τον διορθώσουμε: κάνει λάθος. Το έχουμε κάνει, το έχουμε μετρήσει, το έχουμε ζήσει. ΔΟΥΛΕΥΕΙ.
Κατ' αρχάς δεν μιλάμε θεωρητικά. Κάνουμε πράξη όσα σας αναφέρουμε. Η παραπάνω πρακτική δουλεύει στα αλήθεια, στην πράξη. Παρατηρήστε ότι όλη η γκρίνια προέρχεται από άτομα που εμπορεύονται πανάκριβα υλικά μόνωσης.

Σίγουρα τα ασφαλτόπανα δουλεύουν μια χαρά. Ιδιαίτερα αυτά που έχουν και το αλουμινόχαρτο και την ψηφίδα (το βότσαλο). Αλλά όχι με 45 ευρώ ανά ταράτσα.
Τον χειμώνα μιλάμε για την απόλυτη στεγανοποίηση, δηλαδή το να μην ποτίσει ούτε μισό χιλιοστό το ταβάνι από υγρασία και η προστασία από ακτινοβολία που δίνει το ακρυλικό χρώμα, δίνει αρκετούς βαθμούς θερμοκρασίας παραπάνω στον τελευταίο όροφο. ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ.
Το καλοκαίρι, το λευκό χρώμα της ακρυλικής μπογιάς κρατάει δροσερή την ταράτσα.
Δεν είναι θεωρία, είναι πράξη. Και σας θυμίζουμε πως όταν η θεωρία έρχεται σε αντίθεση με την πράξη, κερδάει πάντα η πράξη.

Υποσημείωση: Το πλύσιμο με πιεστικό είναι πολύ σημαντικό. Σε ταράτσα που την σκουπίσαμε απλώς, η αραιή πίσσα και η μπογιά εξαφανίστηκαν τον άλλο χρόνο. Στις ταράτσες υπάρχει ένα στρώμα άμμου, βρύων και λειχηνών το οποίο έχει μεν πετρώσει και δεν φεύγει με τη σκούπα, διαστέλλεται όμως με τις αλλαγές θερμοκρασίας και κινείται, με αποτέλεσμα να σπάει το στρώμα της λεπτής πίσσας και της μπογιάς. Τα βρύα και οι λειχήνες μάλιστα "τρώνε" τη μπογιά και την πίσσα.
Με το πιεστικό / πλυστικό, μένει μόνο το οικοδομικό υλικό και κάνουμε τέλεια δουλειά.