Πεζοπορία

Ορεινή πεζοπορία

Ορεινή πεζοπορία κάνει αυτός που ανεβαίνει σ' ένα βουνό από βατά κι εύκολα μονοπάτια, αποφεύγοντας τις δυσκολίες και χωρίς να έχει τις περισσότερες φορές σαν στόχο την κατάκτηση της ψηλής κορφής. Ο ορεινός πεζοπόρος ενδιαφέρεται συνήθως για μέσο και ψηλό βουνό.
Συχνά η πεζοπορία προκαλεί πόνους ή φουσκάλες στα πόδια, πράγμα πολύ δυσάρεστο, που δεν σας επιτρέπει να χαρείτε πραγματικά το σπορ. Για να αποφύγετε, λοιπόν, αυτές τις συνέπειες φροντίστε να "μαλακώσετε" λίγο τα παπούτσια σας, πριν ξεκινήσετε για την εκδρομή. Κατάλληλοι για το σκοπό αυτό είναι οι ομαλοί δρόμοι και οι όχθες των ποταμών με άμμο, χόρτα και χαλίκια. Για να αποφύγετε τις φουσκάλες των ποδιών, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε επιδέσμους (τέιπ), επιδένοντας το μικρό και μεγάλο δάκτυλο των ποδιών, τον αχίλλειο τένοντα και για μεγαλύτερη προφύλαξη από τυχόν διάστρεμμα και την ποδοκνήμη (αστραγάλους). 'Ετσι, θα κάνετε την "εξόρμηση" στο βουνό μ' ένα πρόβλημα λιγότερο. Τα π6δια σας δεν πρόκειται να ταλαιπωρηθείτε άδικα.
Οι πρώτες διαδρομές στο βουνό καλύτερα να γίνουν σε πλαγιές όχι πολύ απότομες, για να μην υποβληθούν οι μύες σε υπερβολική καταπόνηση. Σιγά - σιγά, όταν θα έχετε εξασκηθεί αρκετά, θα μπορείτε να προγραμματίζετε και δυσκολότερες διαδρομές.


Ο ρυθμός της ορεινής πεζοπορίας
Σημαντικό ρόλο παίζει η φυσική κατάσταση του πεζοπόρου, καθώς ακόμη ο καιρός και οι ιδιομορφίες του εδάφους.
Βασικά, ο κάθε πεζοπόρος πρέπει να διαλέξει το ρυθμό που του ταιριάζει, ώστε να μην κουράζεται αλλά, και να αποφεύγει τους κινδύνους. Ο ρυθμός του βαδίσματος να διατηρείται σταθερός και η αναπνοή ν' ακολουθεί το ρυθμό. Μην προσπαθείτε ποτέ ν' ακολουθήσετε το ρυθμό των άλλων πεζοπόρων.
'Ενας πεζοπόρος που λαχανιάζει, προσπαθώντας ν' ακολουθήσει τους άλλους, σίγουρα δεν πρόκειται ν' απολαύσει ούτε το τοπίο, ούτε την παρέα, ούτε την ίδια την πεζοπορία. Κατά διαστήματα, είναι απαραίτητο να κάνετε μικρά διαλείμματα για ξεκούραση.
Βασικοί κανόνες για την ανάβαση
1) Διαλέγετε το πιο κατάλληλο σημείο για να πατήσετε. Εντοπίζετε εγκαίρως τις γλιστερές πέτρες και το ασταθές έδαφος.
2) Μην κάνετε πολύ μεγάλα βήματα. Τα βήματα πρέπει να είναι ανάλογα με τη σωματική διάπλαση, τη διαμόρφωση και την ποιότητα του εδάφους. Προτιμήστε ν' ανέβετε λοξά, σταυρώνοντας τα πόδια, έτσι ώστε η δύναμη που θα καταβάλλετε να είναι λιγότερη και το βάρος του σώματος μπορεί να μεταφερθεί εύκολα στο μπροστινό πόδι.
3) ΄Οταν ανεβαίνετε, βάλτε δύναμη μόνο στο μπροστινό πόδι. Αν βάλετε δύναμη στο πίσω υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γλιστρήσετε.
4) Περπατάτε με τα πόδια ανοιχτά, στο πλάτος των γοφών. 'Ετσι, έχετε περισσότερη σταθερότητα και το βάρος μεταφέρεται πιό εύκολα στο ένα πόδι, αφήνοντας το άλλο να αιωρηθεί άνετα.
5) Προσπαθείτε πάντα να πατάτε μ' ολόκληρο το πέλμα του ποδιού βάζοντας όλο το βάρος του σώματος ούτως ώστε οι μύες της γάμπας να μην κουράζονται πολύ.
6) Ο ρυθμ6ς της αναπνοής πρέπει να εναρμονίζεται με το ρυθμό βαδίσματος π.χ. για απότομες πλαγιές : σήκωμα ποδιού - εισπνοή, πάτημα ποδιού - εκπνοή.
 Βασικοί κανόνες για την κατάβαση :
1) Το μάτι ψάχνει κι εδώ για ασφαλές έδαφος.
2) Κατά την κατάβαση, κρατάτε το βάρος του σώματος με μια μικρή κλίση προς τα μπρος, έτσι που να είναι πιο εύκολο να μεταφέρεται στο μπροστινό πόδι.
3) Αν το έδαφος είναι μαλακό, μπορείτε να χώσετε τις φτέρνες με δύναμη μέσα σ' αυτό.
4) Αν κατεβαίνετε σε ομαλές επιφάνειες με κλίση, ακουμπάτε τη σόλα τελείως παράλληλα προς το έδαφος, έτσι που να πιέζετε το πέλμα μ' όλο σας το βάρος.
5) Οι αρθρώσεις στους αστραγάλους, τα γόνατα και τα ισχία μένουν ελαφρά λυγισμένες. 'Ετσι, κουράζονται λιγότερο κατά τη μετατόπιση.
Κουρασμένα πόδια και πονεμένη μέση έχουν σαν αποτέλεσμα την κακή ισορροπία και προκαλούν  κακώσεις  στις  αρθρώσεις   και τους σπονδύλους.

Δοκιμάστετο..???